Bazı şeyleri görmek için kahin olmaya gerek yok.

Tıpkı, Mersin İdmanyurdu’ nun bugünlere geleceğini bilmek gibi.

Yaklaşık 16 ay önce yazmıştım.

“Mersin böyle yönetilmeye devam ederse, amatör lige kadar gider!” diye...

Sezgilerim beni yanıltmadı.

90 Yıllık Çınar, ligin ilk üç haftasında içi çürümüş bir ağaç gibi çöktü...

Üç maçta 16 gol yedi ,yalnızca bir gol atabildi.

Üstüne üstlük , bir de üç puanı silindi.

Şu anda eksi üç puanla yoluna devam ediyor.

“Umut var mı?” diye sorarsanız, tabi ki yanıtım HAYIR olacaktır...

Mersin idmanyurdu’nun bugünlere gelmesinde herkesin suçu var...

Kiminin fazla, kiminin az...

Özellikle de son 15 yıldır kulübü yönetenlerin vebali büyük!

Ama, son yönetim tam bir facia!

Ortalık güllük gülüstanlık gibi yola devam ediyorlar.

İnsan anlamakta güçlük çekiyor.

Transfer yasağını kaldıramıyorsan, yola niye devam ediyorsun?

Sonra da  Mersinli’den kulübe sahip çıkmasını istiyorsun.

Adama sormazlar mı,” madem gücün yoktu, neden bu işe talip oldun?” diye...

Hem de yanında çok bilgiç(!)  adamlarla...

Sahada  duruşlarıyla sanki  kulübün patronu gibiler, ama içleri boş...

İçi boş adamdan bir şey beklemek, olmayacak duaya amin demektir!

Bu nedenle artık, herkes kötü sona hazır olsun!

Kabullensek de kabullenmesek de  “Bir zamanlar Mersin İdmanyurdu vardı” diye kırmızı lacivertli kulüp de öykülerde yerini  alacak.

Hepsi o kadar!

Çünkü, bu saatten sonra bu kulübün kurtulması mucizelere bağlı.

Mucize gerçekleşse bile,  nafile.

Bundan sonra kimse elini taşın altına koymaz...

Hele hele reklam için bu işe soyunacaklar bile olmaz.

Baksanıza, kırmızı lacivertli takımla ilgili artık gazetelerde bile haber çıkmıyor.

Adam  niye  kulübe talip olsun ki?

Koca Çınar yıkıldı.

Yazık ki yazık!