Geçtiğimiz hafta yolum Antalya’ya düştü.
Karayolu ile seyahat edince Mersin-Antalya karayolunun son halini görme ve inceleme şansım da oldu haliyle.
Yaklaşık iki yıldır gitmiyordum.
Oldukça büyük değişiklikler var.
Son açılan tünellerle oldukça mesafe alınmış durumda.
Tüneller sayesinde daha çekilir bir yol haline gelmiş.
Tamamlandığında ulaşım daha kolay olacak.
Haliyle daha az zaman alacak.
Yapılanlar güzel. 
Emeği geçenlerin eline sağlık.
Ancak hala büyük eksikler yok değil.
Ama bu sefer tamamlanacakmış hissine kapıldım doğrusu.
Tamamlandığında turizmin başkent Antalya ile Mersin arasında sıkı bir bağlantı kurulacak.
Ancak Mersin’in turizme hazır olduğunu söylemek güç.
Yıllardır ihmal edilmişliğin faturasının ağırlığını ancak turist geldiğinde göreceğiz.
Çünkü Mersin olarak bu güne kadar turizm adına hiç bir işi doğru yapmış değiliz.
Ne sahil, ne de yeşil bıraktık çünkü.
İkinci, üçüncü konutlarla doldurduk dört bir yanı.
Hava alanı yoktu ama deniz yolu vardı kullanamadık.
Yat turizmi için çok emek harcandı sonuçta Marinayı AVM yaptık.
Yetmedi; maden, mermer ocaklarıyla dağı taşı yok ettik.
Yetmedi; en güzel koylara çimento fabrikası diktik.
Yetmedi; nerede bir bakir koy bulsak balık çiftliklerini kondurduk.
Kum bırakmadık o güzelim sahillerde.
Kaplumbağaların, fokların yaşam  alanlarını betona çevirdik.
Yunusları tüfekle kovaladı cahil balıkçılarımız.
Balık yuvalarını dinamitle yok ettik aç gözlülüğümüzden.
Tarihi eserlerimiz kapanın elinde kalmadı mı?.
Gidin bakın btarihi alanlar delik deşik hazine avcılarının elinden.
Yani turist neden gelsin Mersin’e.
Hele bir de nükleeri dikersek tam olur.
Kuşu kondururuz artık. 
**
Sevdiğim Laflar:
“KARNI TOK İT GÖLGEDE YATAR..”