Mersin'in siyasetini tanımıyorum ki siyasetten bahsedeyim. Mersin'in gece hayatını bilmiyorum ki sosyetik magazin haberlerden dem vurayım. Mersin'in kan kaybeden spor camiasında olsam ahlar vahlar edeyim.
Ben sade bir Mersinliyim. Öyle iri iri bilgiler, görünümler, belgeler benden fersah fersah uzak. An itibariyle yazma tıkanıklığı içindeyim,o zaman bunu nasıl aşabilirim?
Ruhumun ve beynimin derinliklerinden gelen bir ses: "Gez!" dedi. "Mersin seni bekliyor, yürü ve gözle!" diye ilave etti.
Bu iç sese kulak verdim. Lojistik okul çantamı açtım. İçine kitaplar, gazeteler, yedek bataryalar, sağlık malzemeleri, defterler ve kalemler koyup yola çıktım.
Haydi rast gele!
KİRLİ
Yolumu Çavuşlu Deresi kesti. Üzeri kapatılan dere yeniden açılmıştı. Derenin içi berbat bir çöplük. Vatandaş maşallah elinde ne var ne yok dereye atmış. Derenin içinde çöpler arasında yol bulmaya çalışan boz bulanık bir zehir, pardon su akmaya çalışıyor. Kirli dere çevreye pis bir manzara ve dayanılmaz bir koku sunuyor(!)
Oysa su tertemiz olabilirdi, içinde yaban ördekleri yüzebilirdi. Avrupa'daki dereler böyleydi, gözümle gördüm: Fransa'da, İsviçre'de...
Mersin'in orta yerinde akan, Akdeniz'e ulaşmaya çalışan Çavuşlu Deresi dere olduğuna bin pişmandı. Çok kirli olduğu için utanıyordu.
Utanma dere! Suç senin değil, bizim!
ÇELİŞKİ
Sırtımdaki lojistik çantamla Mersin'in içlerine doğru coşkulu bir havayla yürüyorum. Ramazanın etkisiyle kahvehaneler, lokantalar, tantuniciler, ciğerciler eski doluluğundan uzak. Siteler Köprüsü üzerinde şiman ve çember sakallı biri, başı açık diye bir bacımıza beddua ediyor: " İnşallah cehennemde yanarsın. Zaten Mersin böyle ahlaksız, böyle inançsız!" minvalinden bir şeyler saçmalıyor. Kadının yakını, adamın üzerine yürüyor. İnsanlar araya giriyor. Kavga şimdilik önleniyor. Bu meczuba, böylesi bir cesareti kim veriyor? Yarın bir iç karışıklık olsa bu tip Orta Çağ kaçkınları kör testerelerle bizleri kıtır kıtır keser diye düşünüyor ve çelişkiler içerisinde bunalıyorum.
Diyorum ki "Atatürk'ün çağdaş Türkiye'si bu mu olmalıydı?"
YOKSUL
Beş Yol'dan 52. Katta çıkan cadde hep Arapça konuşuyor. Türkçe burada Arapça'ya yenilmiş. Zaten Kürtçenin esamesi okunmuyor. Her yer Suriyeli: Esnaf, halk, çoluk çocuk...Kendimi Şam'da, Halep'te, İdlip'te falan hissediyorum.
Bu insanları buraya toplayan dış politikaya şapka çıkarıyorum(!)
Breh breh!
Pazar olmasına rağmen Hastane Caddesi çok tenha. Belli ki Ramazanlık etkisini göstermiş. Hastane Caddesi'ndeki hastane sizlere ömür. O canım binalar kaderine ve çürümeye terk edildi. Çok zenginiz ya!
Elimdeki gazeteyi insanlara çarpmadan okumaya çalışıyorum.Bak bu konuda çok mahirim. Aynı anda yürür, okur, müzik dinler, düşünebilir ve gözlemlerim.
Ulu Cami'ye gelince duruyorum.Ortalık ana baba günü. İnsanların oluşturduğu kuyruk yollara taşmış. Ramazan ya, seçimin de eli kullağında, din sömürüsü ayyuka çıkmış. Belediye de caminin avlusunda iftar sorfası hazırlamış. İşte bu kuyruk o kuyruk. Oysa iftar saatine daha saatler var..
Kuyrukta Arap, Kürt, Türk bir aradalar.
Kuyrukların kardeşliği!
Onları an itibariyle birleştiren bir öğünlük yemek ve yoksulluk.
Tabii bir de din.
İNANILMAZ VALLA
Adam 57 yaşında. Emeklilikte oturup torun torbaya karışmadı. Kağıt oyununa, okeye merak sarmadı. İkinci bir üniversite diploması almak için Mersin Üniversitesi İletişim Fakültesini kazandı. Dört yıl hiçbir dersi kaçırmadı. Tuttu bir de fakülteyi 96.50'lik dereceyle birinci bitirdi. Şimdi de Fen ve Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünü kazanma uğraşı içerisinde.
Bu adam kimdir sorusunun yanıtını öğrenmek için 5 Haziran 2018 tarihinde, Salı günü saat 13'te Çiftliköy'deki Uğur Oral Kültür ve Konferans Salonu'nda olacağım. Çünkü bu tarih genç iletişimcilerin mezuniyet günü.
Acep kim ki?
Gelin ve görün!
Not: Gazetemiz köşeyazarlarından Sayın Alpay Antmen 24 Haziran Seçimleri'nde CHP'den 2.sırada (Kazanmak için hemen hemen kesin bir konum) yer alarak bizi sevindirmiştir.
Kendisine başarılar dilerim.
Bir oy benden!
