Yeni bir seçimi arkamızda bıraktık. Açıklanan sonuçlar toplumun büyük bir kesimini ikna etmekten ve umutlarını geleceğe taşımaktan çok uzak. Ancak demokratik yönetimin kriterlerinden sadece birini oluşturan sayısal çoğunluğun sağlandığı açıklandı ve Türkiye yeni bir yönetim sistemi ile yeni bir döneme girdi.  Acaba sayısal çoğunluk, bireylerinin;

-kendilerini güvende hissedebilecekleri,

-yaşamlarını sürdürecek ekonomik olanaklara erişebildikleri,

-özgürlüklerini kullanabildikleri,

- eşitlik ve adaletin varlığına inandıkları,

-farklılıkların dışlama/öteleme nedeni olarak görülmediği bir ülke yönetimini gerçekleştirmeye yetebilecek mi?

Uzunca bir süredir öyle bir duruma geldik ki, bireyler birbirine, bireyler kurumlara, kurumlar birbirine ve kurumlar bireylere güvenmiyorlar. Seçimlerin tüm katılımcılar için eşit koşul ve olanaklarla yapıldığına, Anadolu Ajansı tarafından açıklanan seçim sonuçlarının doğruluğuna, siyasetçilerin ülke menfaatini kendi menfaatlerinin üzerinde gördüklerine,  mahkemelerin aldığı kararların adaletine, üniversite hocasının yaptığı yoruma, doktorun istediği tahlile, önerdiği ameliyata güven duyan vatandaş sayısı o derece sınırlı ki… Üniversite sınavlarının hemen ertesinde sorular ve cevapları düşüyor sosyal medyaya ve kimse “böyle bir şey olmamıştır” diyemiyor.

Uzunca bir süredir öyle bir duruma geldik ki, sorunların tanımı ve sorunların çözümü için yapılan öneriler birbiri ile büyük farklılıklar taşıyor.  Bir kesim ekonomide üretim, gelir dağılım eşitliği, istihdam vb. derken bir diğer kesim ne pahasına olursa olsun büyüme diyor, yabancı sermaye girişişi diyor, faiz oranı diyor.  Bir ülke vatandaşları için özgürlüklerin sınırlarının genişletilmesini, farklılıkların varlık ve ifade olanaklarının genişletilmesini amaçlayanlara karşılık; daha otoriter, daha tek tipçi görüşleri ve yaşamları savunanlar var. Ülke içinde ve dışında barış isteyenlere karşı tüm sorunların askeri yöntemlerle, savaşlarla çözüleceğine inananlar var.

 Minicik çocuklarını koruyamayan ülkenin vatandaşlarının bir kısmı bu vahşetin nasıl önleneceği konusunu kapsamlı bir şekilde tartışırken; diğer bir kesimin aklına hemen idam cezası geliyor.

Uzunca bir süredir öyle bir duruma geldik ki, toplumun bir kısmı insanların yanı sıra diğer canlıların ve doğanın korunmasını yaşam manifestolarında önemli bir yere koyarken diğer bir kesim yaşamı daha kısa kurguluyor, kar ve rantı merkeze koyuyor.

Uzunca bir süredir öyle bir duruma geldik ki, hangi siyasi partiye oy vermiş olursa olsun, vatandaşların büyük bir çoğunluğu ay sonunu getiremiyor, çocuğunun eğitimi konusunda kaygılı, kendini güvende hissetmiyor, endişeli hatta korkulu.

Uzunca bir süredir öyle bir duruma geldik ki, hangi siyasi partiye oy vermiş olursa olsun gençler fırsatını bulur bulmaz bir başka ülkede sürdürmek istiyorlar yaşamlarını.

Bir ülkenin yönetilebilmesi ekonomi, dış siyaset, güvenlik vb. konularla sınırlı değil. Ülke vatandaşlarının bedensel-ruhsal sağlığı ve güvenliği, yaşam kalitesi, bireysel ve toplumsal olarak güven içinde yaşama duygusu, özgürlükleri kullanabilmesi, bilgi ve eğitim alabilmesi de önemli ölçütler.  İnsani bir yaşam için kaynaklara erişebilirlik, refahtan pay alma, seçimlerin dışında da karar alma süreçlerine katılabilme da eklenmeli bu ölçütlere.

Böyle bir yönetimin gerçekleştirilebilmesi için sadece sayısal çoğunluk yeterli olamaz, bir yönetim anlayışı değişikliği gereklidir. Aksi taktirde %52.59’un yönetebilmek için yeterli olmayacağı çok açıktır.