Mersin’in ciddi bir çevre temizliği sorunu olduğunu kent idarecileri, yöneticileri ve sakinlerinin artık kabul etmesi ve harekete geçmesi gerekiyor!

İstenilen yere moloz dökülmesi, yapıların özellikle de tarihi eserleri ile işlevini yitiren kamu binalarının kaderine terk edilmesi, tabela ve kentsel mobilya kirliliği, kaldırımsız, üst geçitsiz, yaya geçitsiz yollar yöneticilerden el atılması beklenen öncelikli işler.

Ancak vatandaş bakıyor ki idareciler üzerine düşeni yapmıyor, kendisi de sorumluluk üstlenmiyor! Verdiği verginin karşılığını alamayan vatandaş evinin önündeki veya karşısındaki kirliliği gidermenin mümkün olmadığına inandığı için evinin önünü temiz tutma, kentini temiz tutma ihtiyacı hissetmiyor!

Malum burası sıcak memleket. Bu sıcaklığın kendiliğinden getirdiği kirlilik ile mücadele ise kimsenin gündeminde yok! Klimalardan akan sulardan tutun da özellikle çarşı merkezdeki çöplerin yığılması kent merkezini adeta bir köy havasına sokuyor. Köy dediysem bildiğimiz köylerden değil tabi! Sahipsiz köy!

Durum böyle olunca ne kente kurulacak balık çiftliklerine ne nükleer santrale, ne heba edilen verimli tarım arazilerine ses çıkarmak mümkün olmuyor. Hiç ses çıkmıyor mu? Çıkıyor elbet ama cılız!

Çünkü insanlar inancını kaybediyor!

Kenti sahipsiz görüyor!

Tek başına bir şey yapamayacağını düşünüyor!

Liman ve serbest bölgeden dolayı sıcak para girişinin yüksek olduğu, bu durumun siyasete sermaye sağlaması nedeniyle politikacıdan geçilmeyen Mersin’de en önemli sorun vizyon ve samimiyet! Samimiyet ile işini iyi yapan idarecilere/yöneticilere ihtiyaç var!

Bu kentin aylardır hala bir İl Kültür ve Turizm Müdürü yok!

Bu kentte birçok müdürlük vekaleten yürütülüyor! Yani ortada bir sahipsizlik olduğu gerçek!