Dünyada hiçbir şey insan hazinesinden daha değerli değildir.
Örneğin İngiltere’nin altın dolu kasaları onlara itibar kazandırmaz ama Shakespeare  ile İngiliz olan adları bir değere biner. Ya da, Kant, Marks, Hegel, Nietzche, Thomas Mann, Bach, Beethoven, Wagner, olmadan Almanya’nın ne değeri olabilir? Rusya’yı Korkunç İvan ile değil; Çaykovski, Puşkin, Tolstoy, Dostoyeski ile birlikte anarız. Örnekler böylesine uzar gider.  
Göz kamaştıran kültür tarihimizle bu konuda diğer uluslardan geri kalmayan bir hayli zenginliğe sahip olduğumuzu söylemeliyim. 
26 Temmuz, Hasan Ferit Alnar’ın ölüm yıl dönümüydü. Geride bıraktığı, yol açtığı, kültür hazinesiyle “Türk Beşleri” adıyla anılan Cumhuriyet döneminin ilk kuşak bestecilerindendi.  Bu vesileyle diğer üstatların da adını anmış olalım:
Ulvi Cemal Erkin, Cemal Reşit Rey, Ahmet Adnan Saygun, Hasan Ferit Anlar ve Necip Kazım Akses; bunlara Ekrem Zeki Ün’ü de ekleyecek olursak Türk Altılıları: kültürümüzü geleceğe taşıyacak nice bestekâr, opera ve bale sanatçısı, orkestra şefi, solisti, yönetmeni, eğitimci ve müzikologu, yetiştirerek adlarını tarihimize altın harflerle yazdılar. Cumhuriyet’in ilk kuşak öncülerine büyük devrimci Muhsin Ertuğrul’u da eklemek gerekir. 
Cumhuriyet öncesi ve sonrasıyla yukarıda anılan isimlere ek olarak; Fuzuli, Hacı Bektaş, Yunus Emre, Şeyh Galip, yöğrüktür bizim atımız diyen Karacaoğlan, ay dost diyen Dadaloğlu,  Tevfik Fikret, Aşık Veysel, Nazım Hikmet, Sabahattin Ali, çağımızın Nasrettin’i Aziz Nesin, Yaşar Kemal, Turgut Uyar, Cemal Süreya,  adları buraya sığmayan yüzlerce deha, çağının bedelini ödemiş düşün ve yazın insanımız, olmasaydı eksik kalırdık. Bu izleğin parçası olmak beni ziyadesiyle mutlu ediyor. 
İsimlerini saygıyla anıyorum. 
Sanatçılarını takip eden uluslar gönenirler. 
(İzniniz olursa yazılarıma bir süreliğine ara vereceğim, yeniden görüşmek üzere hoşça kalın.)