"Nehrin belli bir noktasında bir şey yaratmak, nehre gelenleri de besler; akıntının uzağındakileri olduğu kadar derinlerdeki yaratıkları da besler. Yaratıcılık, yalıtılmış bir hareket değildir. Onun gücü burada yatar. Onunla temasa geçen her şey, onu işiten, gören, hisseden herkes ondan beslenir. Başka birinin yaratıcı sözlerini, imgelerini, fikirlerini görünce bizim de kendi yaratıcı işlerimizle dolmamızın, esinlenmemizin nedeni budur. Tek bir yaratıcı eylem koskoca bir kıtayı besleme potansiyeli taşır. Yaratıcı bir eylem, taşları sürükleyebilecek bir sele yol açabilir."  diyor Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabında Clarissa P. Estes. Ve ekliyor:  "Belki de insan bir başkasının yeteneklerine ve/veya bir başkasının görünüşte kazandığı veya eline geçen karlara ya da yararlara o kadar hayran olur ki, kendine özgü yeteneklerini sınırsız ve şaşırtıcı derinliklere doğru geliştirmek yerine, vasat bir "onlar" olmaktan, ne yazık ki, gocunma durmaksızın bir taklit ustası olup çıkabilir. Belki bir aşırı-büyülenmeye ya da kahraman tapınışına yakalanmıştır ve kendi benzersiz yeteneklerinin nasıl ortaya çıkarılacağı konusunda bir fikri yoktur. Belki korkuyordur, çünkü sular derindir, gece karanlıktır ve yol çok uzundur;,oysa bunlar tam da insanın özgün ve değerli yeteneklerinin gerekli olan doğru olan koşullardır."
Merak ediyorum acaba kaç insan,  özellikle kaç kadın hangi yeteneklerle geldi dünyaya? 
Ne dünya haberdar oldu bundan,  ne de kendisi bunun sadece ona özgü bir yetenek olduğunu keşfedebildi.
Nelerdi kendimizi ve yeteneklerimizi keşfetmenin engelleyen?  Şanslı mı değildik! Yanlış mı eğilmiştik? Çocuk ebeveynlere mi denk gelmiştik? 
Ölenler yetenekleri ile gizli gittiler de; ya kalanlar, hangi yeteneklerin onlarda gizli olduğunu ne kadar bildiler? Keşfetmenin yetenek gerektirmeyecek kadar basit bir tekniği varken ve ben her fırsatta buradan anlatıyor iken, adım atmamak onların kaderi midir?
Yeteneklerin keşfi nefes almak kadar basit.  Ancak yüzde doksanımızın, yüzde 30 kısıtlı nefesle yaşadığı bu dünyada keşfedebildiğimiz şeyler, korkularımız, yetersizliklerimiz, çaresizliklerimiz. Maalesef. 
Yani aslında yapacak tek şey; nefes al, nefes ver. Biraz daha derin. Bak bakalım neler senin yeteneklerin.