1.ÖYKÜCÜK
  Çok da yetenekli biri değildi. Gülüşünde bir sahtelik, bakışlarında sinir bozucu bir donukluk vardı. Eş dost, cemaat, parti iteklemesiyle, torpille falan akademisyen olmuştu. Ee buralarda işler böyle yürüyordu. Ama kadıncağız bilim adına yerinde sayıyordu. Ne bir kitap çıkarabilmiş ne de hakemli dergilerde bilimsel bir makalesi yayınlanmıştı. Üstelik kopleksli biriydi. Öğrencilerine karşı notu silah olarak kullanmaktan çekinmezdi. Dersleri slaytlardan veya kitaplardan okuyarak anlatırdı. Karmakarışık tarzı yüzünden öğrenciler bu hocadan pek bir şey anlamazdı. Ama vizeler, finaller gelip çattığında geçer not alanların sayısı koskocaman anfide bir elin parmaklarını geçmezdi.
  Üstelik kaba saba biriydi, kendini beğenmişlikle aşağılık duygusu arasında sarkaç gibi gidip geliyordu; öğrencileri, hayatı ve kendisini pek geriyordu. Yanılıp yakılıp yanına üç beş metre yaklaşan her canlı öfkesinden, çemkirmesinden mum gibi eriyordu.
  Özetle okumuş gibi görünse de ahlak dışıydı, sevilmiyordu.

2. ÖYKÜCÜK
  Meydanlarda, salon toplantılarında, mitinglerde "Benim halkım, benim vatandaşım, benim milletim, benim ümmetim!" diye diye halk pohpohçuluğu, goygoyculuğu yapan yeni zaman Zübük politikacılarından biriydi. Ama yüreğinin en karanlık köşelerinde halka ve insanlara yönelik önünü alamadığı bir kini vardı. İçinden "Ah bir muktedir olayım, bak o zaman ben o milletin neresine...bilirim." derdi.Tek ayak üzerinde bin yalan söylerdi. Oy uğruna düğünlerde sazcı, cenazelerde ağıtçı, köylerde sığırtmaç olurdu. Öyle böyle değil, iyi kurnazdı. Annesini allar pullar babasına cici anne diye satardı.
  Kusura bakma ama, politika yolunda emin adımlarla yükselsen de ahlak dışısın, sevilmiyorsun.

3. ÖYKÜCÜK
  Yoksul bir memurun kızıydı. Gözü hep yükseklerdeydi. Yaşadığı çevreyi, yemeyip içmeyip kendisini okutan babayı, saçını süpürge eden anayı beğenmez, küçümserdi. Lüküs Hayat müzikalindeki kadın kahraman gibi bir yolunu bulup yoksulluktan uçtu. Zengin mahalleye kondu. İçinden çıkıp gittiği mahalleyi, babayı, ille de anayı unutup gitti.
  Kusura bakma hanım kızım zenginlik yolunda önemli bir kavşağa gelmiş olabilirsin ama ahlak dışısın, sevilmiyorsun.

4. ÖYKÜCÜK
  Kelli felli, babayiğit bir adamdı. Gür sakalları sayesinde eski destanlar yazarı Homeros'u andırıyordu. Ancak mini minnacık bir kusuru vardı. İri kıyım, güçlü bir balinayı andıran karısının sözünden hiç çıkmazdı. Karısı yat dese yatar, kalk dese kalkar, bırak dese bırakırdı. Aile boyu ilişkiler bireysellikten çıkmış, ortak bir ağıza bağlanmıştı. O ağız da karısıydı.
  Tamam yakışıklısın, tamam uzaktan özgün gibisin, ama hür iradeni yitirip haksızlık yaptığın için ahlak dışısın ve sevilmiyorsun.

5. ÖYKÜCÜK
  Çok iğrenç ve pis bir yapılanmaydı. Din ve Allah üzerinden insanları aldatıp kişilerin beyinlerini kendilerine bağlıyordu. Bu cemaatçi yapılanmada her türlü hırsızlık, kul hakkı yemek, iftira atmak, insanların hayatlarını karartmak leblebi çekirdek yemek kadar normaldi.
  Bu yapılanmanın çalıntı sorularıyla belli yerlere gelip hakim, savcı, subay, akademisyen olan sizler, hepiniz sahtesiniz, ahlak dışısınız ve sevilmiyorsunuz.

6. ÖYKÜCÜK
  Sanki kamu malı değil de babasının malıydı. Bilimle, liyakatla değil; el etek öperek, ideolojilere biat ederek taşra üniversitelerinden birine şeyhin üflemesiyle müdür olarak indirilmişti.
  Adı Cim Efendi olan bu adam, en yakınlarından başlayarak tüm fakültelere adamlarını yerleştirmişti. Bu beter huyu taşradaki bu üniversitede bilimi bitirmiş, "Beşik ulemalığını" tarihin tozlu sayfalarından alıp getirmişti.
  Bilimsel kimlikten fersah fersah uzaklaşıp bu üniversiteyi babasının çiftliğine dönüştüren Prof. Dr.(!) Cim Efendi, kusura bakma ama bilim dışısın, ahlak dışısın ve sevilmiyorsun.