Kaç gündür hastayım. Bu kış bir türlü iyileşemedim. Hastalıktan tam kurtulduğumu sanıyor, seviniyorum. Bu sevinç beraberinde rahatlamayı, ihmalkârlığı getiriyor. Ardından yeniden hastalanıyorum. Oysa kendimi korumalıyım. Yaşım 58. Üzerimde yarım asırı aşan bir beden var sonuçta. Taşıdığım canım organlarım ne günler, yıllar, on yıllar gördü. Haliyle onlar da yıprandı. Kemiklerim, eski kemiklerim değil, derim eski deri, gözüm ve kulaklarım eski deri, göz ve kulak değil...Tüm bunları biliyorum. Akıl bu durumda ne emreder? "Dikkatli ol, üstüne başına özen göster, iklimlerin şifrelerini çöz, buna göre davran." Nerede o duyarlılık bende? Yeni yetme biri gibi, hata üzerine hata yapıyorum. Bunu nereden mi anlıyorum? Tabii ki sık sık hastalanmamdan.

  Şayet bu sıklıkta hastalanırsam üçüncü fakültemi nasıl bitirebilirim, öğrencilerimi üniversite sınavlarına nasıl hazırlayabilirim, kitlapları, gazeteleri...nasıl okuyabilirim, "Haberci" gazetesine yazılarımı nasıl hazırlayabilirim?

  Bak işte yazı günüm geldi çattı, oysa burnum akıyor, boğazım ağrıyor; ruhumda ve aklımda bir kırgınlık...Gel de bu karmaşa içerisinde yazını ete kemiğe büründür!

  Aslında bir hafta boyunca zihnimde neler yazacağımı tasarlar, dururum. Neler yazacağım konusunda bazı saptamalara, sonuçlara hayal meyal ulaşırım. Nitekim bu haftanın konuları da kabataslak oluştu. Neler mi bunlar?

  İşte şunlar:

***

ERDOĞAN, TOPÇU, SEÇER

  Şehrin bilboardlarında, yol kenarlarında, kocaman kocaman binalarda gözümüze gözümüze sokulan ilanları, reklamları göz ucuyla da olsa takip ediyor musunuz? Ben ediyorum. Şu günlerde reklamların çoğu yaklaşan yerel seçimlerle ilgili.

  İşte bu ilanlarda, reklamlarda dikkatimi çeken bir benzerlik oldu: Cumhurbaşkanı ve partili lider Tayyip Erdoğan'ın, Akape Yenişehir İlçesi Belediye Başkanı Bekir Topçu'nun ve CHP'nin Mersin Büyükşehir Belediye Başkanı Adayı Vahap Seçer'in fotoğraflarına yansıyan poz. Hem Erdoğan hem Topçu hem de Seçer sağ ellerini açık vaziyette kalplerine koymuşlar, yani her şeyin çözümüne kalben yaklaşacaklarının mesajını bizlere sunuyorlar. Akape'nin Yenişehir adayının kalbine ellerini bastırmasını liderine bağlılığı olarak düşünelim ve bu partideki biat anlayışın doğal bir yansıması olarak değerlendirelim de CHP'nin adayı Vahap Seçer'in de aynı pozu vermesi acaba garip rastlantı mı yoksa yok aslında birbirimizden farkımız reklamının partiler bazındaki versiyonu mu?

  Aslında "Belediyecilik gönül işi" söyleminin bu fotoğraflarla bize yansımasına itirazım var. Sahi belediyecilik niye gönül işi olsun ki? Gönül bu; sever de döver de över de kızar da kayırır da...

  Gönül bu ferman ve kanun dinlemez.

  Gönül bu; çabucak yan tutar, ötekileştirir, ilgiye, oya, kafakol ilişkilerine göre kimine mavi boncuk dağıtır, kimine ise zılgıt çeker.

  Oysa "belediyecilik" yasayla, bilimle, insanlığın ortak değerleriyle, insanın ve çevrenin yaşaması ve korunmasıyla, özetle akılla yapılmalıdır.

  Bence kalben yönetmek duygusallıktır, keyfidir; oysa aklen yönetmek yasalara, kurallara, ortak kararlara bağlı kalarak yönetmektir.

  Keşke bizi kalben değil de aklen, ilmen yönetenler olsa!

  Ah olsa!

***

MERSİN ÜNİVERSİTESİNDEKİ GÜZELLİKLER

  Başka ne yazabilirim?

  Yine Mersin Üniversitesini yazabilirim. Geçen yazımda akademik başarı bakımından hem Türkiye'de hem de dünyada çok gerilere düşen üniversiteyi eleştirmiştim. Ayrıca İletişim Fakültesindeki eğitim ve öğretim kadrosunda numune için bir profesörün olmamasının yarattığı eksikliğe değinmiştim.

  Sahi Mersin üniversitesinin eleştirilen yönleri var da hiç mi takdir edilecek yanları yok? Tabii ki var! Örneğin hafif bir sırta konumlanmış yerleşkede hem Toros Dağları'nın manzaraları hem kuş bakışı görülen Akdeniz'in bitimsiz maviliği içinizi ısıtır. Yine yerleşkenin içinde korular, korularında ağaçlar, ağaçlarında ise kuşlar, börtü böcekler var ki yaratılan armoniyi sözcüklere dökme yeteneğim sınırlı kalır.

  Mersin Üniversitesinde sokak kedileri ve köpekleri tüm kontrolleri yapılmış bir güvenlikte gerine gerine yatarlar, afili afili gezinirler. Hiçbir öğrenci de öğretim görevlileri de diğer tüm çalışanlar da bu talihsiz sokak hayvanlarına kem gözlerle bakmazlar.

  Üniversitenin kütüphanesi ışıl ışıldır, kütüphane binlerce kitabıyla okuyanlara iç açan bir huzurla kendini sunar.

  Yemekhanesinde hazırlanan yemekler ise oldukça lezizdir, ortam oldukça hijyendir.

   Hem de yemekhanedeki dört kap yemeğin öğrencilere maliyeti 2 lira 75 kuruştur.