Sonucunu bilmemize rağmen Büyükşehir Meclisini merakla bekledik hep beraber.

Bir taraf “vermeyecek, öbür taraf almayacaktı” zaten.

Verilmeyeceğini biliyorduk.

Nasıl “alınamayacağını” da öğrendik bu arada.

Beklediğime değdi şahsen.

Aydınlandım.

Meclisin seviyesini daha önce yazmıştım;

Yanılmadığımı herkes gördü.

“Yönetemiyor” demiştim Bay Başkan için.

Sağolsun; o’da beni mahcup etmedi.

Emir’in demiri kestiği merkezi siyasetin güdümündekilerden yerele “hayır” gelmez tezimi şahsım olarak yine beğendim.

Oy’u benden isteyip, talimatı Ankara’dan bekleyenlerin haline bakıp; “oh olsun” dedim.

Meclise gelirsek;

Kafalardan fikirler saçılacak, bunlar havada çarpışacak, iyilerden birer demet yapılacak, Mersinimiz hizmetlerden hizmet beğenecek, vatandaşımız bunları saymalara doyamayacak” diye bekleşenler adına üzüldüm öncelikle.

Dağ resmen fare doğurdu.

Hizmetten vazgeçtik;

“Niza” çıksa da ortalık şenlense diye düşündüm bir ara.

Bay Başkan her hatipe sataşınca umutlanmıştım doğrusu.

İftara kadar vaktimiz geçerdi ne güzel.

İftardan sonra da dedikodusunu yapar, bizde onlar gibi havanda su döğer “eğleşirdik.”

O da olmadı.

“Psikoloji” lafı herkesin hevesini kırdı, meclisin ayarı kaçtı, taktikler havada kaldı, bireysellik ön plana çıktı.

Seyirci de sıkıldı, oyuncular da.

Anlaşıldı ki psikolojisi sağlam kimse kalmamış bu sıcaklarda.

Neşet Başkan tecrübesini konuşturdu; kaçtı canını kurtardı.

Kaçarken lafını çakmayı da unutmadı.

Bugün hala o lafı kime çaktı diye kafa yoruyor millet.

Aslında herkes karlı çıktı toplantıdan.

Genel merkezlerin sözünden çıkılmadı.

“Sert” yapılıp partidaşlara mahcup olunmadı.

“Vermezsen verme” diyen Bay Başkan egosuna dokundurtmadı.

“Küçük ortak” bu defa ortada bırakılmadı.

Sonuca gelecek olursak;

“Sigorta” bünyeye uydurulamadı.

Medya “reddedildi” nasıl yazılır çözemedi.

“Mersin” yine Küçük Emrah gibi ortada kaldı.

Şimdi sırada ağlaşma bölümü var sahnelenecek.

“Biz bu haltı neden yedik?.”

**

Sevdiğim Laflar:

“AĞALIK VERMEYLE, YİĞİTLİK VURMAYLA..”