Son dönemlerde acı üstüne acı yaşıyoruz canım ülkemde..

Acının birini atlatamadan diğeri geliyor.

Depremler, seller, yangınlar, göçükler birer birer söndürüyor hayatları.

Basit önlemlerle önüne geçilebilecek korkunç sonlar ülkesiyiz.

Müteahhit malzemeden çalar, işletmeci kolon keser,

Sonuç; binlerce can beton yığınları arasında yitip gider.

Belediyeler doğaya meydan okur, dere yatakları imara açılır, suyun akışı Çin Seddi gibi binalarla kesilir,

Sonuç; yüzlerce can sel sularında yok olup gider.

İşletmeci gerekli önlemleri almaz, işçilerin çığlıklarına kulağını tıkayıp gözünü kapatır,

Sonuç; yine yüzlerce can tonlarca toprağın altından bir daha çıkamaz.

Gözünü para hırsı bürümüş turizmciler, bir gecelik oda fiyatına yaptırabilecekleri sistemleri umursamaz, denetçiler felaketlere davetiye çıkarır,

Sonuç; çoluk çocuk birkaç gün tatil keyfi yaşamak isteyen nice aile, duman solur, kömür karası olur.

Koskoca devlet mekanizmaları, ülkeyi yönetenler, yerelde kentleri yönetenler suçu birbirlerinin üzerine atma telaşına düşer,

85 milyonluk ülke suçlu arayışına girer, ‘kim suçlu’ sorusunun peşine düşer..

Sonuç; birlerce çocuğu, genci, yaşlısı, kadını, erkeği, zengini, fakiri, okumuşu, okumamışı, müdürü, akademisyeni, işçisi, geleceğin parlak yıldızları; tonlarca betonun, toprağın, suyun altında, ateşin ve dumanın arasında yitip gittiğiyle kalır!..

Bir dahaki acıya kadar her platformda tartışmalar devam eder, uzar gider, herkes birbirini suçlamayı sürdürür..

İhmaller, denetimsizlikler, liyakatsizlikler, hukuksuzluklar, adaletsizlikler son bulmadıkça, en tepeden en aşağıya her bir sorumludan hesap sorulmadıkça, göz göre göre gelen ölümler de devam edecek!

Ülkemde en ucuz şey insan canı olmaya devam edecek!

Gülmeyi unuttuk gülmeyi!..