“Akıllı olmakta zor;
Kafaya takması var.
İçine atması var.
Susması var.
Konuşması var.
Söylemek isteyip,
Söyleyememesi var.
Sövmek isteyip de;
Sövememesi var..”
Yazının girişini sosyal medyada dolanan sahibini bilmediğim bir yazıdan emaneten aldım.
Ruh halimi, belki de bir çoğumuzun ruh halini yansıtıyor desem yeridir.
Heybedir.
Turptur.
Kayyumdur.
Tutuklanan parti genel başkanıdır, derken;
Sıra geldi yine bizim sektörün temsilcilerine.
Adliye koridorları gazeteciden geçilmiyor.
Bu satırları yazarken değerli büyüğüm Halil Yalın aradı.
Yaşananlara üzgün, kırgın ve öfkeliydi.
80 Yaşına merdiven dayamış olmasına rağmen millet, memleket ve Atatürk sevgisi dolu yüreği ile Mersin DP’nin başında mücadele ediyor.
Sorumluluk almamak için sahadan kaçanlara, hiç görünmemek için sütre gerisine kapağı atanlara, muktedirlere, muhterislere şirinlik yapanlara inat;elini de, yüreğini de taşın altına koymaktan kaçınmıyor.
Ağabeyimize sağlık, sıhhat diliyorum.
Konumuza dönersek;
Bende kızgınım, kırgınım yaşananlara, yaşatılanlara.
Ama en çokta gazeteciler için “üzülme” numarası çeken sosyal demokrat geçinen sözde CHP’lilere.
Gazetemize ve şahsıma saldıran gençlik kollarının barbarlığına göz yumup, yol veren faşist kafalı sahtekarlara.
Onlarıkorumak adına avukat tutmaktan çekinmeyen, kifayetsiz muhterislere, çapsız muktedirlere.
Başında durup, arpalık yaptıkları kurumlarda onları besleyip kol kanat geren, kendi ifadeleriyle “kapıya bağlayan”ikiyüzlüsiyaset ağalarına, komprador eskilerine.
Bugün gazeteciler için timsah gözyaşları döküyorlar.
Utanmıyorlar.
Arlanmıyorlar.
Dönüp aynaya bakmıyorlar.
Bir baksalar:
Görecekler ki;
Eleştirdiklerinden hiç farkları yok.
Onun için aynalara bakmıyorlar, korkuyorlar göreceklerinden.
Şifreli odalarına sığınıyorlar.
“Utanırız” diye korkuyorlar belki de.
Peki utanırlar mı?.
Hadi canım!.
O kadarda değil…
**
Sevdiğim laflar:
“SORMA KİŞİNİN ASLINI SOHBETİNDEN BELLİDİR!..”
