Önce duyuruyu vereyim;

    **

“Depremin 2. yılında sessizce yürüyor, acılara ses oluyoruz.”

6 Şubat Perşembe

19.00 - Sessiz Yürüyüş

Adnan Menderes Bul. 34. Cadde kavşağı (MEÜ Yenişehir Yerleşkesi karşısı, Sahil Yolu)

19.30 - Anma Töreni

Amfi Tiyatro (Panayır Kafe yanı)

    **

    Yarın 6 Şubat depremlerinin 2. yıldönümü.

    Acılar hala taze.

    Yürekler buruk.

Yaralar iyileşmiş değil.

    Bu nedenle o uğursuz günü unutmamak gerek.

    Hatırlamak, hatırlatmak durumundayız.

    Ki;

    Bir daha benzer acıları yaşamamak için alınması gereken tedbirleri alalım, atılması gereken adımları atalım.

    Yaptık mı, yapıyormuyuz, ne kadarını yaptık bilemem.

Ama kamuoyunda yapılanların yeterli olmadığı algısı kuvvetli.

Anmak elbette önemli.

    Düşünenleri, hayata geçirenleri kutlarım.

Ama;

    Sormak isterim;

    Mersin’de deprem üzerine ne yaptık?.

Zemin etütlerinden, yüksek binalara, yapı stokunun denetlenmesinden, güvenlikli bölgelere, olmazsa olmaz kentsel dönüşüme kadar ne yapıldı.

    Başta büyükşehir olmak üzere ilçe belediyelerimiz konu ile ilgili olarak ne ortaya koydu

    Ne demişti Mersin’i emanet ettiğimiz bay başkan;

“Gelecek dönem için oldukça önemsediğimiz projelerimizden biri de Mersin’i afetlere hazırlıklı bir kent haline getirmek olacak. İçerisinde; afet anında gerekli ekipmanların olduğu depoların ve Mersin’in bir veri tabanının olduğu Afet Kampüsü oluşturacağız.”

Örnek bir proje idi.

    Ufuk açıcı, umut vericiydi.

    Üzerinden iki yıl geçti.

    Ne yapıldı?.

    Projenin hangi aşamasındayız?.

    Bilen yok.

    Bilgi verende yok.

    Anmalar, hatırlamalar, hatırlatmalar iyi de.

Hiç bir şey yapılmadıysa eğer vay halimize.

    Vay ki, vay!.

    **

    Sevdiğim Laflar:

    “LEYLEĞİ KUŞTAN MI SAYARSIN,

YAZIN GELİR, KIŞIN GİDER.”