Son aylarda işlenen suçların yaş ortalamasına dikkat ettiniz mi? 15-16 yaşında çocuklar cinayet işliyor, hırsızlık yapıyor, çete kuruyor.

Sokakta oynayan çocuk sesleri nerede?

Telefon ekranlarına gömülmüş kafalardan ses çıkmıyor çünkü..

Parklar sessiz, bahçeler boş. Kalabalıklar içinde yalnız büyüyen bir nesil yetişiyor. Elinde telefon, başı önde, gözü ekranda…

Her ekran bağımlısı suç işler diye bir sonuç çıkarılamaz fakat ekranlar insan da yetiştiremez!

Bugün birçok ebeveynin farkında bile olmadan yaptığı bir hata var. Eğitimi ekranlara devretmek.

Ağlayan bir çocuğa çizgi film açmak, yemek yemeyen çocuğa telefonla yemek yedirmek, canı sıkılan çocuğa oyun indirip onu oyalamak... Bunlar çözüm değil, sadece geciktirilmiş sorunlar..

Telefonlar ne kadar akıllı olursa olsun, bir çocuğa hayatı öğretecek kadar donanımlı değiller. Sevgi, empati, sabır, paylaşmak, üzülmek, sevinmek… Bunların hiçbiri bir uygulamanın içinde yok. Bu değerler, ancak anne-babanın dizinin dibinde, birlikte geçirilen zamanla öğrenilir.

Ebeveyn olmak, sadece çocuğu büyütmek değil; onun karakterini inşa etmektir. Bu da zaman, emek ve dikkat ister. Ne yazık ki, bugün birçok aile “vakit bulamıyorum” bahanesiyle çocuğun eğitimini ekranlara teslim ediyor. Oysa çocuğun ilk okulu ailedir.

 Bir çocuk için en büyük öğretmen annesi ve babasıdır. Okuldan önce hayatı onlardan öğrenir. Dürüstlüğü, sorumluluğu, sabrı, inancı… Tüm bunlar evde başlar. Ancak ebeveyn, ekranlara bağımlı bir çocuğu hayata hazırlayamaz. Çünkü çocuğun gerçek bir rehbere ihtiyacı vardır — bunu hiçbir telefon, hiçbir çizgi film karşılayamaz.

Günde 15-20 dakikalık kaliteli bir oyun bile çocuk için büyük fark yaratır.

Telefonu elinizden düşürmeyen bir ebeveyn, çocuğuna ekranın zararlı olduğunu anlatamaz.

Çocuklar geleceğimizdir. Onları sadece akademik başarılarla değil, ahlaki değerlerle de donatmalıyız. Bu da ekranlarla değil, ancak ailenin rehberliğin mümkün.

Bir çocuğun en iyi ekranı, anne babasının gözleridir.

Telefonları bir kenara bırakın. Onlara hayatı siz öğretin.

 İnsan yetiştirmek bir sanattır. Sanatın değeri,  sanatçının yeteneğine bağlıdır.