Şişecam’a yıllarını veren ve hatta birisi geçirdiği iş kazası sonrasında engelli kalan 3 işçi işverene, “Biz şimdi nerede, nasıl iş, aş bulacağız?” diye seslendi.

SONER AYDIN

Mersin’de Şişecam ve Paşabahçe Cam Fabrikalarından atılan işçilerin mücadelesi sürüyor.

Şişecam’a yıllarını vermelerine karşın 6 ay önce işten çıkarılan engelli kontenjanındaki işçiler, emeğe saygısızlığa isyan etti! Şişecam’a yıllarını veren ve hatta birisi geçirdiği iş kazası sonrasında engelli kalan 3 işçi işverene, “Biz şimdi nerede, nasıl iş, aş bulacağız?” diye seslendi.

BU İŞE 20 YILIMI VERDİM

Şişecam Fabrikasında çalışırken 2007’de iş kazası sonucu bir kolunda yüzde 13 his kaybı yaşayan Fatih Ataş, 1 Mayıs’ta; kendisini işten atan işverene gazetemiz aracılığıyla seslendi. “Paşabahçe Cam Fabrikası’ndan 6 Kasım’da atıldım. 2007 de iş kazası geçirdim” diyen Ataş, “Yüzde 13 oranında bir raporum var. Şuan bu rapora göre emekli olmam gerekiyor. Düşük gelirli bir maaş alıyorum. Çalıştığım süre içersinde de maaş almıştım. Kolumdan dolayı sürekli fizik tedavi görüyorum. Tedavi sürecinin de uzun olduğuna dair elimde belge var. Bu belge ile birlikte işverene dava açtım. Belki de işten atılmamın nedeni açtığım dava olabilir. Haklı olmama rağmen beni işten atma yoluna gitti. Şişecam’ın ve Kristal-İş Sendikası Genel Merkezi’nin tutumu sendikanın bize sahip çıkmaması emeğe vurulmuş en büyük darbedir. Kristal-İş Sendikası’nın tabanından da destek görmedik. Ailevi olarak çok sorun yaşıyorum. Bin 300 lira son maaşımı alacam. 6 aylık bir süreç var. Sigortam da düşecek. İşsizlik sigortasından dolayı maaş da düşecek. Ben sanat okulu elektronik mezunuyum. Eğer ben işimi yapamıyorsam bana kolumu versinler işten atsınlar. Bu emeğe vurulmuş en büyük darbedir. İnsan hayatının değersiz olduğunun göstergesidir. Bu işe 20 yılımı verdim. Sendikaya 20 yıl aidat ödedim” ifadelerini kullandı

“İŞÇİ HAYATININ KIYMETİ YOK”

Anadolu Cam Sanayi Fabrikası’ndan çıkartılan bir diğer engelli işçi İbrahim Özcan Bayram, işçinin hiçbir değerinin olmadığını dile getirerek, “2006 da çalışmaya başladım. Bende diğer arkadaşlarımla birlikte işten atılan engelli çalışanlardan biriyim.

9 yıl 10 yıl engelli olarak çalıp emek veren engelli çalışanlardanım. Ne yazık ki bizim için hiç iyi geçmeyen bir zaman zarfı. İşçinin hiçbir kıymetinin, değerinin olmadığını görüyoruz.

Bizim durumumuz diğer işçi arkadaşlara göre biraz daha farklı. Engelli olmamızdan dolayı iş bulma durumumuz daha sıkıntılı. Biz 2006 yılında yasanın çıkması ile engelli bireylerin topluma kazandırılması projesi kapsamında işe alındık. Ama 9-10 yıl emek verdikten sonra işten çıkartıldık. Biz engelli olsa da çalıştığımız mücadelemizi sonuna kadar verdik. Her zaman mücadele etmeye kararlıyız. Emekçinin işçinin hakkını sonuna kadar araması lazım” diye belirtti.

“DEVLETTE İŞVERENDE YASAYI UYGULAMIYOR”

Engelli kontenjanından işe alınan bir diğer engelli işçi Murat Duran ise “Anadolu Cam Fabrikası’na 2006’da işe girdik. Geçen yıl bizi daralma olacağı gerekçesiyle işten çıkarttılar. Ama burada Sendika Genel Merkezi ve işbirliği oldu. Benim çıkartılma sebebim hala açıklanmadı. Devletin ve özel sektörün yüzde 3 gibi bir engelli istihdam etmesi lazım. Ama ne devlet ne de özel sektör bunu uygulamıyor. İşveren cüzi bir ceza ödeyerek kurtuluyor” dedi.