Acısı ve tatlısı ile bir futbol sezonunu daha geride bıraktık.

Bu sene özellikle saha içinden ziyade saha dışında yaşanan şiddet maalesef futbolu geride bıraktı.

Eskiden futbolcular daha tahammülsüz olur elinden geleni ardına koymazdı.

Zamanla futbolcu kardeşlerimiz ayaklarının ekmek için mücadele ettiklerinin farkına vararak daha duyarlı ve dikkatli olmaya çalıştılar dolayısıyla da işler normale döndü.

Ancak tribünler hala olayı Kosova meydan muharebesi olarak yorumladığından şiddet tüm hızıyla devam ediyor ve duracağı da pek mümkün görünmüyor.

Bunda toplumsal hoş görümüzün de kalmamasının sebebi var.

Bir birimize fazla gelmeye başladık.

Bu son derece tehlikelidir.

Tez elden aklımızı başa alarak bu oyunun bir temaşa sanatı olduğunu idrak etmemiz ve bu sanatsal oyunda her türlü neticenin var olduğunu kafamızın içine sokmamız lazımdır.

Ayrıca bu tür spor müsabakalarının hem şehirleri hem de insanları bir birlerine yakınlaştırmada iyi bir araç olduğunun bilincine varmamız lazımdır, mecburiyettir.

Son Türkiye kupası maçında Eskişehir de yaşanan olaylar ortada.

Böylesi bir maçta sahaya atılan maddelerin haddi hesabı yok.

Meşaleler bile kenti aydınlatmaya yeterdi.

Sık sık  duran maç nedeniyle ne stadı dolduranlar  nede ekranları başındakiler keyif aldılar. Yaşanan olaylar maçın kalitesine de damgasını vurdu ve son yılların en kalitesiz müsabakasını izledik.

Olan Türk sporuna, seyircisine oluyor ve insanlar futboldan soğumaya başlıyorlar.

Dilerim önümüzdeki sezonda futbolun ön planda olduğu tribünde dostluk ve kardeşliğin hakim olduğu görüntüleri yaşarız.

İkinci bir dip olayı ise bölge takımlarımızın bu sene tam dibe vurmalarıdır.

Takımımız MİY aylar öncesi havluyu atmıştı.

Gaziantep, Adanaspor ise son haftalarda ringe veda etti.

Tarsus son haftalarda lige tutundu.

Velhasıl güney cephesi tamamıyla tuş oldu.

Bu kâbusun bir an önce bitmesi ve eski parlak günlere bölgenin yeniden merhaba demesini bekliyoruz.

Ancak bu tablo ile zor.

Nedeni ise geneli böyle ama özellikle bizim bölgemizde kulüp başkanlarının sporun içinden gelmemesinden kaynaklanmaktadır.

Uzun bir hikâyedir bu ama genel hatları ile değerlendirir isek dışarıdan insanların içerdeki yangını anlaması mümkün değil.

Ekmeği ekmekçiye vereceksin.

Nasılsa bir kasap fırından anlamaz ise bir fırıncıda kasaplıktan anlamaz.

Bu işi çözemediğimiz zaman diplerde dolaşmaya devam ederiz.

Önümüzdeki yıllarda sporun içinden gelenlerin kulüplerin başında olması en büyük dileğimizdir.

YANİ DİPTEN GELECEK DALGAYA İHTİYAÇ VARDIR…….