Mehmet Usta mahallede sakinliği ve yüzünden eksik olmayan gülümsemesi ile bilinen yaşlı bir bakır ustasıymış.  Her sabah küçük dükkanın kepenklerini kaldırıp kapısını açtığında çalan küçük kapı çıngırağı onu selamlıyor gibi gelirmiş. Babasından kalan bu küçük sıcak işyerini çok seviyormuş. Raflar bazıları yeni, bazıları babasının zamanından beri alıcılarını bekleyen tencereler,  bakraçlar, tepsilerle doluymuş. Bu dükkandaki sesler ve kokular Mehmet Usta'ya kendini evinde hissettirmiş. Özenle ve incelikle işlediği kapkacağın alıcısı çokmuş. Mehmet Usta kaderine şükredermiş.

Kendi oğlu olmadığı için Mehmet usta yanına aldığı çıraklara sanatını öğretirmiş. İşte böylece yıllar yılları kovalamış, bir gün Salih adında bir çırağı olmuş.Salih bu işi öğrenmeye gönüllü değilmiş ve sürekli şikayet ediyormuş. Ustası hayatın her aşamasında yeni şartlara alışmanın zaman aldığını bildiğinden ona karşı sabırlı davranıyormuş. Ancak zaman geçtikçe Salih bu yeni hayata alışmak ve işi öğrenmek bir yana sürekli sızlanan, hoşnutsuz biri olup çıkmış. Kapının çıngırağı çok gürültülüymüş, taburesinin ayağı dengesizmiş, toz onu hapşurtuyormuş, başı kokular yüzünden dönüyor, çekiç sesi yüzünden ağrıyormuş.

Günlerden bir gün Salih bir yandan öğlen yemeğini bitirmeye çalışıyor, bir yandan da kendi yemeğini, duyduğu kadarıyla mahalledeki diğer çırakların yedikleri ile kıyaslayıp şikayet ediyormuş. Usta işinden başını kaldırmadan Salih'e gidip küçük bir kese tuz almasını söylemiş.

Salih dükkandan çıkıp dolaşmak için bir bahane bulduğundan bu duruma pek sevinmiş.

Geri geldiğinde usta tuz kesesinin yarısını bir bardak suyun içine boşaltmış, sonra bir kaşık alıp yavaşça suyu karıştırmış ve Salih'in itiraz etmesine bile fırsat bile vermeyen bir ses tonuyla ona bütün suyu içmesini söylemiş.

“Nasıl geldi?" diye sormuş usta.
“Usta, nasıl gelsin? Yanıyorum, boğazımı ateş bastı. Neden bunu içmemi istedin ki? "
Usta tek bir söz bile söylemeden paltosunu giymiş ve Salih'i küçük bir gölün kenarına götürmüş. Tuz kesesinde kalan suyu göle boşaltmış ve bardaktaki suya yaptığı gibi bir çubukla karıştırmış. Sonra gölden bir bardağa doldurduğu tuzlu suyu çırağına vermiş.
“Nasıl geldi?" diye sormuş.
“Çok ferahladım usta; bu su o kadar tatlı ki 10 bardak daha içebilirim.."
“Salih hayat hepimize biraz tuz, çekecek biraz ders verir.  Derdini seçemezsin ve herkesin başına dertler gelir. Ama seçeceğin bir şey var.  Sorunlarınla başa çıkarken bardak kadar dar veya göl kadar geniş olmayı seçebilirsin. Öğüdüm basit oğlum; göl gibi ol."
Hayatın anlamı karşımıza çıkan koşullara verdiğimiz tepkiler de gizlidir. 

Sen okuyucu! Karşına çıkan koşulları nasıl karşılıyorsun...