Esnaf Odalarının yenilenme zamanları geldi.

    Yenilenme derken yönetim değişiklikleri açısından söylüyorum.

    Yani genel kurul zamanlarından bahsediyorum.

    Bir biri ardına esnaf odalarının genel kurullarını izliyoruz yaklaşık on gündür.

    Bazıları lüks oteller de, salonlar da.

    Şu ana kadar bir odanın dışında başkan bazında bir değişiklik görmedim.

    Ona da aklım ermedi.

    Nasıl oldu hayret!.

    Tek liste ile gidilen genel kurula rağmen şaşırdım.

    Diğer seçim sonuçlarının hepsinde aynı klişe laf var.

    “Güven tazeledi.”

    Yahu kardeşim;

    On senedir oradasın.

    Yirmi senedir o koltuktasın.

    Otuz yıllık olanlar vardır herhalde.

    Nedir bu güven tazeleme derdi, aşkı!.

    Babadan oğula geçen esnaf oda başkanlıkları var bu topraklarda, bu şehirde.

    Muhteremlerden başkası yapamaz mı o görevi.

    O koltuk o kadar mı kıymetlidir?.

    O muhteremlerin o koltuklara aidiyeti, aşkı doğuştanmıdır?.

    Yoksa geçim kaynağı mı olmuştur?.

    Hatta;

    Başkanların beka sorununa mı dönüşmüştür iş?.

    Sizlerden başka akıllı, becerikli, liyakatlı kimse yokmudur sektörünüzde?.

    Veya yetiştireceğiniz, koltuğun hakkını verebilecek bir başkası!.

    Esnafa katkınız nedir?.

    Sizden başkası görev alırsa esnaf kepenkleri mi kapatacaktır?.

    Odalar mı kapanacaktır?.

    Esnaf kan ağlıyor kimin umurunda?.

    Çoğunu tanırım güven tazeleyen başkanların.

    Bazıları arkadaşımdır üstelik.

    Ama;

    Koltuk bakimidir kardeşim, arkadaşım, birader.

    Emanettir o makamlar.

    Kalkmayı bilmek erdem olmaz mı?.

    Yeni birilerine şans vermek büyüklük olmaz mı?.

    Zamanı ne zaman gelecek nöbet değişiminin?.

    Güven bitene kadar mı?.

    Güvenin de bir sınırı yokmu?.

    **

    Sevdiğim Laflar:

    “BAL TUTAN PARMAĞINI YALAR!..”