Yoksa ne anlayan kaldı, ne dinleyen…

Yeni yeni icatlar, adetler çıktı…

Millet sinir küpü gibi geziyor…

Güvensiz, sisli, geleceği belirsiz bir atmosferin içinde birbirine yabancı insanlar kalabalığı haline geldik.

Sokakta rastladığım insanlar Arapça, Rusça konuşuyor. Bizim gençler kafasını telefona, tablete, bilgisayara gömüyor. Gençler ve yabancılar... Ulaşamadığımız, anlaşamadığımız insan toplulukları…

Yirmili yaşlarda büyüklerle konuştuğumda, arada bir hafif dudak kıvırır hafif tebessüm ile geçiştirirlerken, neden böyle yapıyorlar, ne dedim ki der soramazdım da... Anlamadığım olayların üzerine gitmekle üzerime yoktur.

Bu da karşımdakinin sabrını zorlar. Cahille uğraşma seni kendi seviyesine çeker orada yener işte sus...

Arada düşünmeden de edemem, acaba gerçek cahil olan biz miyiz? Çağ dışı mı kaldık biz yaştakiler genç kuşaklarla hep dudak kıvırıp, hafif tebessüm ile mi konuşacağız.

Öyle oluyor maalesef, garip bir şekilde cehaletin özgüveni, asi, aksi, tavırlı duruşu olgun insanlar için sadece hafif bir tebessüme sığabiliyor.

Yaşını başını alan insanlar eğer akıl yaşı da olgunsa, her dönem olduğu gibi, gelen kuşak, bir öncekinden hep uzak olarak yaşıyor... Yaşlılar gençliklerini unutur, gençler yaşlılığın ne olduğunu bilmez.

Geleneklere, yasaklara, ebeveynlere, yaşam şartlarına, ısrarlara, elinde olmayan imkanlara, isteklere, beklentilere ve daha bir çok engele karşı gençliğini yaşamaya çalışan insanoğlu, son dönemde en verimli olduğu yılları ekrana gömmekle meşgul…

Sosyal medyanın yalancı aldatıcı yüzü, uzaktan alışverişin tatlı sarhoşluğu ile bir nesil geleceğini mahvediyor ve biz buna dur diyemiyoruz, çare bulamıyoruz.

Biz de çoluk çocuk genç kalmadı kalmasına da ülkemin her genci ülkemin geleceği… Ne zaman bir iki gence rastlasam, fırsatını bulup bir iki cümle ile elinde fırsat var, internet var, gelecek ile ilgili kendini yetiştir, gençlik çabuk geçer demek istesem içime konuşur oldum… Konuşmanın işe yaramayacağını öğreneli çok oldu da yine de insanlar konuşa konuşa...

Manevi yönü zayıf, edep ve terbiyeden zırnık nasibini almamış bu insanlarla neyi nasıl konuşacağız,  yanlış yolda olduğunu nasıl anlatacağız. Pandeminin yarası uzaktan eğimde uzaktan öğretmenle göz göze gelmeden, eğitimin insani yönünü yaşayamadan eğitim yapmaya çalışan bir nesil. Hadi ben içime konuşurum, susarım, gençler siz Atatürk ‘ ü dinleyin...

"Sizler, yeni Türkiye'nin geç evlatları, yorulsanız da beni izleyeceksiniz…