Sözün bittiği yerde değiliz!
Aksin sözümüzü söylememiz gerekin yerdeyiz!...
Bolu’daki facia yüreklerimizi dağladı…
Bilmem kaçıncı defadır yanıyoruz!
13 Mayıs 2014'te Türkiye'nin Manisa ilinin Soma ilçesindeki kömür madeninde çıkan yangın nedeniyle 301 madencinin ölümüyle sonuçlanan madencilik faciası…
Adana'nın Aladağ ilçesinde 2016’da kız öğrenci yurdunda çıkan yangın sonucu 11 öğrenci, 1 görevli hayatını kaybettiği facia…
Çorlu’da 8 Temmuz 2018 tarihinde meydana gelen kazada 5 vagonun devrilmesi sonucu 25 kişinin öldüğü facia...
Bartın Amasra’daki bir maden ocağında 14 Ekim 2022’de meydana gelen patlama ve yangında 43 madencinin hayatını kaybettiği facia.
6 Şubat 2023 tarihinde merkez üssü Pazarcık (Kahramanmaraş) ve Elbistan (Kahramanmaraş) olan 7.7 ve 7.6 büyüklüğünde iki deprem ile 11 ilde on binlerce canın yitirilmesi faciası…
Nisan 2024’te İstanbul Beşiktaş’ta tadilatta olan bir eğlence mekanında çıkan yangında 29 kişinin hayatını kaybettiği facia…
Daha nicelerini saymak mümkün ama bunlar benim ilk aklıma gelenler!
Peki ne demiş Nobel ödüllü Albert Camus; “Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın.”
Kayak merkezine mi bakalım, maden ocağına mı? Eğlence merkezine mi bakalım kuran kursuna mı?
Nereye başımızı çevirsek nereye baksak; bir ihmal, iş bilmezlik, yitip giden canlar görüyoruz!
En acısını da depremde yaşadık. İnsan hayatları hiçe sayılarak kesilen kolanlar çalına betonlarda demirlerde gördük…
Verilen izinlerde yapılan denetimlerde bunların hiçbirinin görülmemesinde anladık ne kadar tehlikeli bir sistemin işlediğini!
Şimdi yine aynı yerdeyiz!
Bolu’daki otelde yangın merdiveni yokmuş!
Ama denetimden geçmiş! Onay almış!
Neresini, nasıl düzelteceğiz bu çarpıklığın?
Asıl bunu konuşmalıyız!
Çünkü sorun sistemde değil bizde!
Sistemi bu hale getiren biziz çünkü!
Sistemi çıkarlarımız için evirip çevirmeye, işi kılıfına uydurma çalıştığımız sürece hiç birimiz güvende olamayız!
